Współczesna kobieta – idealna partnerka, matka, kochanka... businesswoman?

Kiedyś było łatwiej. Rola kobiety ograniczała się głównie do pielęgnowania domowego ogniska, dbania o męża, dzieci, dom. Tęsknota za partnerem walczącym dla kraju, albo po prostu zarabiającym na utrzymanie rodziny. Zawsze gorący obiad na stole, czysty i uporządkowany dom, zadbane dzieci. W tradycyjnym ujęciu rodziny tyle właściwie wystarczy – wypełnianie ewolucyjnie przypisanych ról – mężczyzna przynosi zasoby, a kobieta dba o nie i o niego. Wydawać się może mało, chociaż każdy kto ma dzieci, wie że jest to praca na pełen etat. Spokojne życie bez dodatkowych trosk i wymagań? No cóż, nie wszystkie kobiety były szczęśliwe w takim układzie, skoro nastąpiły zmiany.

Poszukiwanie spełnienia

Nie dla każdej kobiety rola matki i żony jest pełnią samorealizacji. Nie oznacza to, że nie chcą tych ról podejmować, po prostu pragną czegoś więcej. W historii emancypacji kobiety zdobywając prawa do działania w kolejnych obszarach nauki i sztuki poszerzały możliwości i perspektywy własnego rozwoju oraz sposoby osiągania spełnienia. Odnajdywały je w karierze naukowej, działalności twórczej czy sporcie, do którego bardzo długo nie miały dostępu, jednocześnie kształtując i umacniając w sobie ducha rywalizacji i potrzebę osiągnięć, które w dzisiejszych czasach realizowane są najczęściej poprzez wspinanie się po szczeblach kariery w korporacjach czy budowanie własnej firmy, w niektórych przypadkach także poprzez pełną wyrzeczeń karierę sportową.

Pozorny wybór

Samorozwój – doskonale! Tradycja – też dobrze. Przewaga obecnych czasów i osiągniętej w nich pozycji kobiet polega na możliwości wyboru – chcesz wspinać się po szczeblach kariery, przyczyniać do rozwoju nauki, wzbogacać świat własną twórczością – proszę bardzo. Chcesz prowadzić dom, wychowywać gromadkę dzieci, pielęgnować swój związek – i tyle? No właśnie, czy ten swobodny wybór rzeczywiście istnieje? Zdaje się, że rola opiekunki ogniska domowego nie jest już wystarczająca. Nierzadko dziwi widok matki i żony spełniającej się tylko w tych rolach. Jak można nie chcieć czegoś więcej? Gdzie życiowa satysfakcja i samorealizacja? A jednak niektóre z nas wybierają właśnie taką drogę samospełnienia i czerpania szczęścia. Dlaczego obecnie tak trudno to zrozumieć, podczas gdy kiedyś był to naturalny model funkcjonowania kobiet?

Możliwości i oczekiwania

Wraz z narastającą liczbą możliwości działania wzrastają również oczekiwania wobec ich wykorzystania. Skoro mamy więcej możliwości, w dodatku zostały one z wysiłkiem zdobyte, to kobiety powinny z nich korzystać. W mediach przedstawia się nam obraz zaradnych, efektywnych, władczych kobiet zestawiony z obrazem kobiet wciąż kobiecych, pięknych, opiekuńczych, perfekcyjnych. Kobiety chcą (a może czują, że powinny?) być i takie i takie. Podejmują pracę zawodową, ambitnie wspinają się w hierarchii kariery, ale czują także potrzebę założenia rodziny, dbania o dom, partnera i wychowania dzieci. Oczywiście, nie ma w tym nic złego (dopóki wybór jest świadomy i wynikający z wewnętrznych potrzeb danej kobiety), problem zaczyna się wtedy gdy w każdej z tych ról kobieta pragnie być perfekcyjna.

Wdrukowane wzorce

Dlaczego perfekcyjna? No cóż, nie jest to tylko kwestia programów przekazujących, że niezależnie od tego ile (dzieci, pracy, obowiązków) masz na głowie,w Twoim domu nie powinno być grama kurzu, a każda rzecz musi znajdować się na swoim miejscu. Wpływ na to dążenie do ideału mają także doświadczenia z innymi ludźmi – np. silna wewnętrzna potrzeba, aby sprawdzać się lepiej niż własna matka (teściowa, siostra), albo jej dorównać jeśli jest uważana za „chodzącą perfekcję”. Jest to też kwestia dzisiejszej rzeczywistości pełnej szybkich i prostych rozwiązań – skoro wszystko jest takie proste, to musisz sobie poradzić.

Perfekcja za wszelką cenę

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że kobiety często same nakładając na siebie te wszystkie oczekiwania i powinności, nie dają sobie prawa do błędu. W tym też do zmęczenia, które uniemożliwia osiągnięcie perfekcji, a czasem nawet wystarczająco dobrego (w ich oczach) poziomu wypełniania swoich ról. Nierzadko również, oczekiwania i wymagania postrzegane jako zewnętrzne, pochodzące na przykład od partnera, szefa, czy matki są de facto nałożone samodzielnie. Czasem wystarczy krótka rozmowa z teoretycznym źródłem wymagań, aby zdemaskować rzeczywistość. Tymczasem kobiety, które nie tylko podejmują wiele ról jednocześnie, ale także nakładają na siebie obowiązek perfekcji w każdej z nich, dodatkowo nie przyznają się przed innymi, a czasem nawet przed samymi sobą do napotykanych trudności. W konsekwencji narasta w nich frustracja, poczucie nieradzenia sobie i niezadowolenia z siebie, stres. W takim stanie ciężko jest wypełniać role chociaż w połowie tak dobrze jak by się chciało, więc cierpi relacja z partnerem, z dzieckiem, efektywność zawodowa i zadowolenie z życia. Pragnienie perfekcji paradoksalnie prowadzi do czegoś, co można by nazwać „antyperfekcją”.

„Idealna” samorealizacja

Jeśli czujesz, że ten artykuł jest o Tobie, albo nie chcesz żeby był, przeprowadź szczerą rozmowę… ze sobą. Zastanów się jakie role w życiu aktualnie pełnisz, które z nich są realizacją Twoich rzeczywistych dążeń, a które konsekwencją nałożenia na siebie pewnych oczekiwań wypływających ze wzorców rodzinnych, medialnych czy innych. Skonfrontuj swoje wyobrażenia na temat zewnętrznych oczekiwań z partnerem i innymi bliskimi. Może ku Twojemu zdziwieniu okaże się, że skoro oboje pracujecie (opieka nad dzieckiem też się do tego kwalifikuje) to np. gotowy obiad na powrót męża nie jest wcale koniecznością. Może otwierając się na innych, mówiąc o swoich trudnościach, pozwalając sobie na błędy i porażki znajdziesz po drugiej stronie zrozumienie, pomoc, sojusznika, przyjaciela, a nie rozczarowanie i niezadowolenie jakiego być może oczekiwałaś. Przemyśl, jakie role rzeczywiście chcesz pełnić, może z niektórych uda się zrezygnować (oczywiście od roli matki nie możesz uciec). Pamiętaj, nie musisz być perfekcyjna, więc zastanów się w jaki sposób chcesz i będziesz realizować te role, jak możesz racjonalnie podzielić między nie swój czas i energię. Masz prawo wyboru, masz prawo być zmęczona i czasem sobie nie radzić. Znajdź w sobie odwagę i siłę nie do tego, aby być idealną, ale właśnie do tego, aby przyznać sobie te prawa, a w trudnościach szukać rozmowy i pomocy.