Demencja (otępienie)
Główną cechą demencji, czyli otępienia jest pogarszanie się funkcjonowania mózgu, pojawiające się po osiągnięciu jego pełnej dojrzałości, czyli mniej więcej po piętnastym roku życia. Otępienie jest postępujące (najczęściej) lub utrzymuje się na stałym poziomie, w rzadkich przypadkach bywa odwracalne.
Demencja naczyniowa
Charakteryzuje się problemami z pamięcią, koncentracją, osłabieniem lub paraliżem jednej strony ciała, zmianami w emocjonalności, także zaburzeniami zachowania, często o charakterze gwałtownych i przemocowych.
Choroba Picka
Charakteryzuje się ogniskowym zanikiem mózgu, masowymi zanikami neuronów oraz występowaniem komórek i ciał Picka w obszarach skroniowych i czołowych mózgu.
Choroba Parkinsona
Choroba Parkinsona jest postępującym, zwyrodnieniowym schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego, przebiegającym powoli i prowadzącym nieuchronnie do inwalidztwa. Znacznie pogarsza jakość życia i wiąże się z potencjalnie śmiertelnymi powikłaniami. Jedną z charakterystycznych cech tej choroby jest demencja.
Pląsawica Huntingtona
Pląsawica Huntingtona (choroba Huntingtona) to zaburzenie uwarunkowane, charakteryzujące się zwyrodnienieniami w ośrodkowym układzie nerwowym.
Demencja naczyniowa
Charakteryzuje się problemami z pamięcią, koncentracją, osłabieniem lub paraliżem jednej strony ciała, zmianami w emocjonalności, także zaburzeniami zachowania, często o charakterze gwałtownych i przemocowych.
Depresja
Depresja może przyjść nagle, ‘bez powodu’, może być też następstwem przewlekłej choroby fizycznej, wiązać się z przeżyciami z dzieciństwa, bezrobociem, żałobą, problemami rodzinnymi lub dramatycznymi wydarzeniami, wpływającymi w istotny sposób na życie.
Depresja wielka
Depresja wielka - zwana też kliniczną, bądź ciężką. Przyjmuje postać nawracających epizodów. Typowe objawy występują licznie i utrzymują się bardzo uporczywie, nieprzeplatane okresami normalnego nastroju.
Postawienie diagnozy następuje w przypadku, gdy smutek, przygnębienie oraz niezdolność do odczuwania przyjemności trwają przez co najmniej dwa tygodnie, zajmując większą część dnia.
Szczególną odmianą wielkiej depresji jest typ melancholijny – chory wybudza się wcześnie rano i odczuwa znaczne pogorszenie samopoczucia przed południem, nie czuje łaknienia i traci masę ciała.
Postawienie diagnozy następuje w przypadku, gdy smutek, przygnębienie oraz niezdolność do odczuwania przyjemności trwają przez co najmniej dwa tygodnie, zajmując większą część dnia.
Szczególną odmianą wielkiej depresji jest typ melancholijny – chory wybudza się wcześnie rano i odczuwa znaczne pogorszenie samopoczucia przed południem, nie czuje łaknienia i traci masę ciała.
Depresja endogenna
Jest to określenie depresji wywołanej czynnikami czynnikami wewnętrznymi, czyli uwarunkowanej biologicznie, na przykład poprzez dziedziczenie, wrodzony układ receptorów czy poziom substancji chemicznych w mózgu bądź też hormonów. Może zatem wystąpić pomimo braku przyczyn w postaci stresujących wydarzeń zewnętrznych. Zwykle bywa ostra w przebiegu, trudna w leczeniu, często nawracająca.
Depresja maskowana
Depresja maskowana (poronna) - jest to depresja objawiająca się pod postacią dolegliwości cielesnych zasłaniających niejako dolegliwości psychiczne. Najczęściej występują bóle niewiadomego pochodzenia, zaparcia, biegunki, skurcze, które nie mają podłoża.
Depresja egzogenna
Depresja egzogenna (reaktywna) – jest wywołana silnie stresującym zdarzeniem, zazwyczaj dotyczącym utraty cenionych wartości, bliskiej osoby, zdrowia, pracy.
Dystymia
Dystymia - zwana również depresją nerwicową lub subdepresją. Jest to zaburzenie przewlekłe, trwające powyżej dwóch lat.
Depresja wieku podeszłego
Depresja wieku podeszłego – jest chorobą występującą po 65. roku życia. Cechuje się nieco innymi objawami i jest trudna do zdiagnozowania ze względu na współwystępujące schorzenia, często również mylona z demencją.
SAD Sezonowe zaburzenie afektywne
Depresja sezonowa występuje szczególnie u mieszkańców chłodnych stref klimatycznych oraz u ludzi młodych, cierpią też na nią małe dzieci. Epizody wiążą się między innymi ze zmianami ilości światła słonecznego i temperatury, co z kolei prowadzi do zmian chemicznych w organizmie.
Depresja poporodowa
Dla wielu kobiet, urodzenie dziecka jest nie tylko ogromnym fizycznym wysiłkiem, ale także emocjonalną i społeczną rewolucją dokonującą się w ich życiu.
Depresja egzogenna
Depresja egzogenna (reaktywna) – jest wywołana silnie stresującym zdarzeniem, zazwyczaj dotyczącym utraty cenionych wartości, bliskiej osoby, zdrowia, pracy.
Depresja endogenna
Jest to określenie depresji wywołanej czynnikami czynnikami wewnętrznymi, czyli uwarunkowanej biologicznie, na przykład poprzez dziedziczenie, wrodzony układ receptorów czy poziom substancji chemicznych w mózgu bądź też hormonów. Może zatem wystąpić pomimo braku przyczyn w postaci stresujących wydarzeń zewnętrznych. Zwykle bywa ostra w przebiegu, trudna w leczeniu, często nawracająca.
Depresja maskowana
Depresja maskowana (poronna) - jest to depresja objawiająca się pod postacią dolegliwości cielesnych zasłaniających niejako dolegliwości psychiczne. Najczęściej występują bóle niewiadomego pochodzenia, zaparcia, biegunki, skurcze, które nie mają podłoża.
Depresja poporodowa
Dla wielu kobiet, urodzenie dziecka jest nie tylko ogromnym fizycznym wysiłkiem, ale także emocjonalną i społeczną rewolucją dokonującą się w ich życiu.
Depresja wieku podeszłego
Depresja wieku podeszłego – jest chorobą występującą po 65. roku życia. Cechuje się nieco innymi objawami i jest trudna do zdiagnozowania ze względu na współwystępujące schorzenia, często również mylona z demencją.
Depresja wielka
Depresja wielka - zwana też kliniczną, bądź ciężką. Przyjmuje postać nawracających epizodów. Typowe objawy występują licznie i utrzymują się bardzo uporczywie, nieprzeplatane okresami normalnego nastroju.
Postawienie diagnozy następuje w przypadku, gdy smutek, przygnębienie oraz niezdolność do odczuwania przyjemności trwają przez co najmniej dwa tygodnie, zajmując większą część dnia.
Szczególną odmianą wielkiej depresji jest typ melancholijny – chory wybudza się wcześnie rano i odczuwa znaczne pogorszenie samopoczucia przed południem, nie czuje łaknienia i traci masę ciała.
Postawienie diagnozy następuje w przypadku, gdy smutek, przygnębienie oraz niezdolność do odczuwania przyjemności trwają przez co najmniej dwa tygodnie, zajmując większą część dnia.
Szczególną odmianą wielkiej depresji jest typ melancholijny – chory wybudza się wcześnie rano i odczuwa znaczne pogorszenie samopoczucia przed południem, nie czuje łaknienia i traci masę ciała.
Dystymia
Dystymia - zwana również depresją nerwicową lub subdepresją. Jest to zaburzenie przewlekłe, trwające powyżej dwóch lat.
Wyświetlono rezultaty 1-10 z 10.
1820210588785411
Chcesz być na bieżąco z wydarzeniami i newsami psychologicznymi?
Zapisz się do newslettera!
2024 © Copyright by mojapsychologia.pl
O nas |
Regulamin |
Polityka prywatności |
Cookie |
O nas |
Kontakt
Serwis na swoich stronach www wykorzystuje m.in. pliki cookies w celu zapewnienia Ci maksymalnego komfortu podczas przeglądania serwisu i korzystania z usług. Jeśli kontynuujesz przeglądanie naszej strony bez zmiany ustawień przeglądarki, przyjmujemy, że wyrażasz zgodę na użycie tych plików. Jednak zawsze możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu.
Dowiedź się więcej
Zamknij