Depresja
Depresja może przyjść nagle, ‘bez powodu’, może być też następstwem przewlekłej choroby fizycznej, wiązać się z przeżyciami z dzieciństwa, bezrobociem, żałobą, problemami rodzinnymi lub dramatycznymi wydarzeniami, wpływającymi w istotny sposób na życie.
Co to jest - SAD Sezonowe zaburzenie afektywne?
Sezonowe zaburzenie afektywne - aby je zdiagnozować potrzeba, by w ciągu dwóch lat wystąpiły co najmniej dwa epizody zakończone pełnym wyzdrowieniem. Najtrudniejszymi porami roku są jesień oraz wiosna. Wiosna nie jest porą sprzyjającą, ze względu na swoją „rewolucyjność” - intensywne przemiany, niepokój w świecie przyrody.
Depresja sezonowa występuje szczególnie u mieszkańców chłodnych stref klimatycznych oraz u ludzi młodych, cierpią też na nią małe dzieci. Epizody wiążą się między innymi ze zmianami ilości światła słonecznego i temperatury, co z kolei prowadzi do zmian chemicznych w organizmie. Osobom dotkniętym tym zaburzeniem przydarzają się sezonowe spadki aktywności, nadmierna drażliwość, problemy z wykonywaniem codziennych czynności, niechęć do pracy i ogólnie funkcjonowania w społeczeństwie, ochota na spożywanie węglowodanów (więc i przyrost kilogramów) oraz osłabienie popędu seksualnego.
Dobre efekty przynosi terapia sztucznym światłem, czyli fototerapia, polegająca na naświetlaniu białym lub barwnym światłem widzialnym za pomocą specjalnych lamp. Stosuje się również leki poprawiające nastrój oraz psychoterapię. Najlepszym posunięciem profilaktycznym byłby wyjazd w miesiącach zimowych do krajów o dużej ilości światła słonecznego.
Badacze zwracają jednak uwagę na ewolucyjne podłoże sezonowego zaburzenia nastroju - gdy człowiek żył zgodnie z rytmem przyrody, obniżenie aktywności jesienią i zimą było naturalnym stanem rzeczy.
Depresja sezonowa występuje szczególnie u mieszkańców chłodnych stref klimatycznych oraz u ludzi młodych, cierpią też na nią małe dzieci. Epizody wiążą się między innymi ze zmianami ilości światła słonecznego i temperatury, co z kolei prowadzi do zmian chemicznych w organizmie. Osobom dotkniętym tym zaburzeniem przydarzają się sezonowe spadki aktywności, nadmierna drażliwość, problemy z wykonywaniem codziennych czynności, niechęć do pracy i ogólnie funkcjonowania w społeczeństwie, ochota na spożywanie węglowodanów (więc i przyrost kilogramów) oraz osłabienie popędu seksualnego.
Dobre efekty przynosi terapia sztucznym światłem, czyli fototerapia, polegająca na naświetlaniu białym lub barwnym światłem widzialnym za pomocą specjalnych lamp. Stosuje się również leki poprawiające nastrój oraz psychoterapię. Najlepszym posunięciem profilaktycznym byłby wyjazd w miesiącach zimowych do krajów o dużej ilości światła słonecznego.
Badacze zwracają jednak uwagę na ewolucyjne podłoże sezonowego zaburzenia nastroju - gdy człowiek żył zgodnie z rytmem przyrody, obniżenie aktywności jesienią i zimą było naturalnym stanem rzeczy.
- Co to jest - SAD Sezonowe zaburzenie afektywne
Sezonowe zaburzenie afektywne - aby je zdiagnozować potrzeba, by w ciągu dwóch lat wystąpiły co najmniej dwa epizody zakończone pełnym wyzdrowieniem. Najtrudniejszymi porami roku są jesień oraz wiosna. Wiosna nie jest porą sprzyjającą, ze względu na swoją „rewolucyjność” - intensywne przemiany, niepokój w świecie przyrody.
Depresja sezonowa występuje szczególnie u mieszkańców chłodnych stref klimatycznych oraz u ludzi młodych, cierpią też na nią małe dzieci. Epizody wiążą się między innymi ze zmianami ilości światła słonecznego i temperatury, co z kolei prowadzi do zmian chemicznych w organizmie. Osobom dotkniętym tym zaburzeniem przydarzają się sezonowe spadki aktywności, nadmierna drażliwość, problemy z wykonywaniem codziennych czynności, niechęć do pracy i ogólnie funkcjonowania w społeczeństwie, ochota na spożywanie węglowodanów (więc i przyrost kilogramów) oraz osłabienie popędu seksualnego.
Dobre efekty przynosi terapia sztucznym światłem, czyli fototerapia, polegająca na naświetlaniu białym lub barwnym światłem widzialnym za pomocą specjalnych lamp. Stosuje się również leki poprawiające nastrój oraz psychoterapię. Najlepszym posunięciem profilaktycznym byłby wyjazd w miesiącach zimowych do krajów o dużej ilości światła słonecznego.
Badacze zwracają jednak uwagę na ewolucyjne podłoże sezonowego zaburzenia nastroju - gdy człowiek żył zgodnie z rytmem przyrody, obniżenie aktywności jesienią i zimą było naturalnym stanem rzeczy.
Depresja sezonowa występuje szczególnie u mieszkańców chłodnych stref klimatycznych oraz u ludzi młodych, cierpią też na nią małe dzieci. Epizody wiążą się między innymi ze zmianami ilości światła słonecznego i temperatury, co z kolei prowadzi do zmian chemicznych w organizmie. Osobom dotkniętym tym zaburzeniem przydarzają się sezonowe spadki aktywności, nadmierna drażliwość, problemy z wykonywaniem codziennych czynności, niechęć do pracy i ogólnie funkcjonowania w społeczeństwie, ochota na spożywanie węglowodanów (więc i przyrost kilogramów) oraz osłabienie popędu seksualnego.
Dobre efekty przynosi terapia sztucznym światłem, czyli fototerapia, polegająca na naświetlaniu białym lub barwnym światłem widzialnym za pomocą specjalnych lamp. Stosuje się również leki poprawiające nastrój oraz psychoterapię. Najlepszym posunięciem profilaktycznym byłby wyjazd w miesiącach zimowych do krajów o dużej ilości światła słonecznego.
Badacze zwracają jednak uwagę na ewolucyjne podłoże sezonowego zaburzenia nastroju - gdy człowiek żył zgodnie z rytmem przyrody, obniżenie aktywności jesienią i zimą było naturalnym stanem rzeczy.
Chcesz być na bieżąco z wydarzeniami i newsami psychologicznymi?
Zapisz się do newslettera!
2024 © Copyright by mojapsychologia.pl
O nas |
Regulamin |
Polityka prywatności |
Cookie |
O nas |
Kontakt
Serwis na swoich stronach www wykorzystuje m.in. pliki cookies w celu zapewnienia Ci maksymalnego komfortu podczas przeglądania serwisu i korzystania z usług. Jeśli kontynuujesz przeglądanie naszej strony bez zmiany ustawień przeglądarki, przyjmujemy, że wyrażasz zgodę na użycie tych plików. Jednak zawsze możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu.
Dowiedź się więcej
Zamknij