W obecnych czasach niemal wszyscy słyszeli już o depresji. Że jest chorobą, rodzajem zaburzenia psychicznego, że powoduje utratę chęci do życia, porzucenie dotychczasowych zainteresowań a nierzadko i obowiązków, że można i należy ją leczyć... Kiedy jednak na depresję zachoruje ktoś bliski - dziecko, partner, rodzic czy przyjaciel - wielu z nas nie wie, jak postępować, jakie przedsięwziąć kroki i jak pomóc osobie w depresji, aby nie zaszkodzić.
Poniżej przedstawiamy kilka wskazówek jak można pomóc sobie w depresji.
Poniżej przedstawiamy kilka wskazówek jak można pomóc sobie w depresji.
1. Zapoznaj się z symptomami choroby, na polskim rynku nie brakuje obecnie rzetelnych opracowań, lub udaj się na konsultację do specjalisty (psychologa, psychiatry lub choćby lekarza rodzinnego), który wyjaśni Ci dokładnie, jakie są przyczyny depresji, jej objawy, przebieg oraz możliwości leczenia. To bardzo ważne, byś umiał odróżnić, które zachowania są charakterystyczne dla choroby, a które mogą wynikać z innych uwarunkowań.
2. Nie łudź się, że Ty wyleczysz kogokolwiek z depresji. To nie jest ani Twoja rola, ani uprawnienie. Osoba z tego rodzaju problemem psychicznym musi trafić na terapię do specjalisty. Czasem wystarcza psychoterapia, czyli oddziaływania niefarmakologiczne, czasem konieczne jest włączenie leków antydepresyjnych (zwłaszcza na początku leczenia).
3. Jeśli psychiatra przepisał choremu leki dopilnuj, aby zażywał je regularnie. Niektóre antydepresanty zaczynają w pełni działać dopiero po kilku tygodniach kuracji, więc nie zniechęcaj się, jeśli nie widzisz natychmiastowych i spektakularnych rezultatów.
4. Wspieraj chorego, okazuj mu miłość i oddanie, ale nie składaj wszystkiego na karb choroby: Twoja rola powinna polegać na motywowaniu go do działania, wyznaczania małych celów, możliwych do zrealizowania oraz nagradzania drobnych sukcesów. Pamiętaj, że w depresji nawet podstawowe czynności, takie jak sprzątanie pokoju czy dbanie o higienę psychiczną, są czasem obarczone ogromnym wysiłkiem. Pomóż, ale nie wyręczaj.
5. Nawet w największym wzburzeniu emocjonalnym nie piętnuj chorego, nie obwiniaj, nie używaj w kłótni argumentów związanych z chorobą, nie poniżaj i nie dokuczaj. Jeśli zdarzy się taka sytuacja, postaraj się ją wyjaśnić, kiedy oboje się uspokoicie. Nie musisz ukrywać faktu, że Tobie też jest czasem bardzo ciężko.
6. Zadbaj również o siebie, o własną higienę psychiczną. Nie odmawiaj sobie wyjścia do kina, na koncert, na zakupy czy kawę z przyjaciółmi. Każdy z nas ma ustawione granice wytrymałości psychicznej, pilnuj, aby ich zbyt często nie przekraczać ani nie przesuwać. Nie przyjmuj na siebie wyłącznej odpowiedzialności za chorobę.
7. Nigdy nie lekceważ deklaracji samobójczych chorego, nawet jeśli wydają Ci się mało realne czy nieprawdopodone. Jeśli uważasz, że istnieje wysokie zagrożenie, możesz zadzwonić na Pogotowie Ratunkowe lub powiadomić Policję, są to służby emergencyjne zobowiązane do interwencji w sytuacji, gdy ktoś wypowiada groźby samobójcze. Zawsze można się również udać na SOR (Szpitalny Oddział Ratunkowy). Może się zdarzyć, że chory wymaga hospitalizacji i całodobowej opieki specjalistycznej.
8. Możesz poszukać samopomocowej grupy wsparcia działającej w Twoim rejonie lub odpowiedniego forum w Internecie, skupiającego ludzi o podobnych problemach. Poznasz ich sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach, podzielisz się wątpliwościmi, otrzymasz wspracie.
9. Pamiętaj, że depresja jest chorobą uleczalną, choć terapia jest długotrałym procesem, który wymaga ciężkiej pracy i poświęcenia zarówno ze strony chorego, jak i jego najbliższego otoczenia.
