Zawód życia- introwertyk

Co usłyszymy zadając kilku przypadkowym osobom pytanie o to, co możemy odziedziczyć w genach ? W pierwszej kolejności na naszej liście znajdzie się kolor oczu, włosów, odcień skóry czy pojedyncza cecha charakteru. Rzadko która osoba wspomni o temperamencie, a przecież jest to jeden z głównych czynników odróżniających nas od pozostałych, determinujących naszą osobowość i to jacy jesteśmy. A Ty kim jesteś? Introwertykiem czy ekstrawertykiem?

Trochę biologii

Wciąż zdajemy się nie doceniać siły z jaką biologia determinuje naszą osobowość.
Jedne z najlepiej znanych badań mózgu pod kątem różnic temperamentalnych przeprowadziła amerykańska badaczka Dr Debra Johnson. Tomograf zarejestrował pracę mózgu intro i ekstrawertyków, udowadniając że :

• u introwertyków do mózgu dopływa większa ilość krwi,
• szlaki jakimi krew dopływa do mózgów intro i ekstrawertyków różnią się (u introwertyków droga była bardziej skomplikowana, krew dopływała głównie do ośrodków odpowiedzialnych za pamięć czy rozwiązywanie problemów, podczas gdy u ekstrawertyków krew płynęła do obszarów związanych ze zmysłami wzroku, słuchu, dotyku i smaku). 

Późniejsze badania potwierdziły tezę Johnson, podkreślając dodatkowo jaki wpływ na te różnice mają poszczególne neuroprzekaźniki. Ekstrawertycy na przykład wykazują niską wrażliwość na dopaminę, odpowiedzialną za motorykę, uwagę czy stany gotowości. Niedobór dopaminy niesie za sobą poważne konsekwencje, dlatego ekstrawertycy potrzebują silnej stymulacji pozwalającej na wydzielanie tego neuromediatora oraz jego pomocnika-noradrenaliny.



Kim jestem? Introwertyk czy ekstrawertyk?

Wiemy już, że intro/ekstrawersja jest wrodzonym elementem temperamentu. Około 3/4 naszego globu prezentuje ten drugi model zachowania, pozostała część to introwertycy. Czym jednak objawia się dany rodzaj osobowości?
Możesz uznać się za posiadacza introwertycznego temperamentu, jeśli :

• "ładujesz akumulatory" w domowym zaciszu, przytłaczają cię imprezy skupiające rzesze fanów (dyskoteki, mecze, wiejskie jarmarki), lubisz towarzystwo innych ludzi, jednak to właśnie z samym sobą czujesz się najlepiej,
• obracasz się raczej w wąskim kręg znajomych, znacznie bardziej niż ilość cenisz głębię relacji,
• myślisz "do wewnątrz", lubisz dogłębnie przyjrzeć się jakiejś sytuacji, obejrzeć ją z wielu różnych punktów widzenia zanim podejmiesz decyzję, często może brakować ci słów w sytuacji gdy zmuszony jesteś wypowiadać się na bieżąco, a najlepsze odpowiedzi przychodzą ci do głowy zwykle po czasie.

Zaliczasz się do grona ekstrawertyków, jeżeli :

• tym co cię napędza i "stawia na nogi" jest przebywanie pośród tłumu, najlepiej czujesz się w obecności innych ludzi, im głośniejsza muzyka i większy tłum, tym więcej energii cię rozpiera,
• masz wiele znajomych, za to twoje relacje z nimi są raczej koleżeńskie, najlepiej czujesz się (np. podczas imprezy) ciągle zmieniając grupy i wyłapując co ciekawsze informacje od każdego,
• myślisz "na zewnątrz", decyzje podejmujesz szybko, często pochopnie, nie przeszkadza ci też prowadzenie rozmów o tzw. niczym, nie masz problemów z wypowiadaniem na bieżąco tego co myślisz

A czym introwersja nie jest?

Introwersja, często niesłusznie, bywa mylona z takimi pojęciami jak nieśmiałość, czy bycie samotnikiem. Te dwa pojęcia powinny być raczej kojarzone z lękiem (np. lęk przed odrzuceniem przez grupę, lęk przed tym co powiedzą inni). Introwersja stanowi nieodłączną część nas samych. Nie determinuje naszych umiejętności społecznych, a raczej odzwierciedla sposób w jaki każdy z nas odzyskuje energię niezbędną do życia. Często przez swoje usposobienie (nastawienie na słuchanie bardziej niż na mówienie, ładowanie energii przez przebywanie w samotności) introwertycy są niesłusznie osądzani.

Ponieważ "w przyrodzie" występuje jednak więcej osób o usposobieniu bardziej ekstrawertycznym, introwertycy często mogą mieć poczucie że "nie pasują" bądź "coś z nimi nie tak". Z badań wynika że introwertyczne dziecko wychowywane przez dwójkę ekstrawersyjnych rodziców czy opiekunów praktycznie nie ma szansy na dorastanie w zgodzie z samym sobą. Dzieci te są często krytykowane i nakłaniane do zmiany swojego temperamentu. Często bywają też poniżane przez dorosłych. Bardzo często pojawiają się u nich w późniejszym wieku zaburzenia na tle emocjonalnym (wywołane konfliktem między tym jacy są, a jacy, ich zdaniem, być powinni), skłonności depresyjne czy zaburzenia schizoidalne.

Pokaż mi kim jesteś, a powiem ci jak żyć, czyli jak funkcjonować jako introwertyk

Kilka rad które pomogą introwertykowi lepiej funkcjonować:

• doceń korzyści płynące z introwersji, introwersja to część Ciebie - warto się z nią "polubić", różnice temperamentalne dodają naszemy życiu kolorów i sprawiają, że się uzupełniamy
  
• nie odwracaj się od wszystkich ekstrawertyków, pamiętaj, że możesz się od nich wiele nauczyć, a przebywanie w ich towarzystwie z pewnością pozwoli ci utrzymać równowagę,
• introwertycy często czują się przytłoczeni nadmiarem bodźców, dlatego gdy masz przed sobą tydzień pełen pracy i zajęć zaplanuj go z wyprzedzeniem, pomiędzy pracę wplatając przerwy na odpoczynek i radowanie akumulatorów, dzięki czemu pod koniec tygodnia nie będziesz czuł się tak bardzo wykończony,
• pamiętaj, że wiele znanych aktorów czy postaci należy do tego zacnego grona (znamienny jest tu przykład samego Einsteina, który jako dziecko uważany był przez nauczycieli za tępego, a to dlatego, że ponoć nie umiał uczyć się na pamięć i nigdy nie udzielał błyskawicznych odpowiedzi),
• pamiętaj że obecne społeczeństwo coraz bardziej ceni introwersyjne cechy charakteru (jak zorganizowanie, planowanie z wyprzedzeniem, umiejętność przewidywania następstw), a osoby introwertyczne widziane są w roli liderów na równi z ekstrawertykami,
• zdaj sobie sprawę z istnienia dwóch typów temperamentów ale nie dziel świata na intro i ekstrawersyjny, pamiętaj że oba style są równie ważne dla utrzymania równowagi, nie ma gorszego ani lepszego.