Zaburzenia odżywiania są spowodowane nadmiernym, obsesyjnym, patologicznym lękiem przed możliwością przybrania na wadze. Wyraża się w destrukcyjnym wzorcu zaspokajania głodu. Zaburzenia odżywiania mają zatem charakter psychiczny, ale wpływają w wymierny sposób na zdrowie fizyczne, w skrajnych wypadkach zagrażając nawet życiu.
Można je zatem potraktować jako zaburzenia kontroli impulsów. Kontrola ta jest nadmierna u anorektyczek, zaś niedostateczna u chorych na bulimię i napadowe objadanie się. Zaburzenia odżywiania wytępują głównie u kobiet ( od 90% do 95%).
W zasadzie nie występują przed okresem dojrzewania, i bardzo rzadko po dwudziestym piątym roku życia. Zaburzeniom tym często towarzyszą inne problem psychiczne, najczęściej depresja, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, nadużywanie substancji psychoaktywnych, problem osobowościowe, zwłaszcza te z silnymi stanami lękowymi.
Objawy
Zasadnicza kwestia, to fakt, że dziewczęta i młode kobiety cierpiące na te zaburzenia łączy porażający lęk przed „utyciem".
Lęk ten może powodować :
głodzenie się;
przeczyszczanie (wymioty, lewatywa, środki farmakologiczne, również odwadniające);
obsesyjne liczenie kalorii;
nadmierne ćwiczenia fizyczne;
nieustanne porównywanie swojej tuszy z innymi ludźmi.
Przyczyny
Podstawową przyczyną zaburzeń odżywiania jest niezgodność obrazu swojego ciała z ideałem, promowanym przez media, modę. W kulturze zachodniej idealizuje się szczupłą sylwetkę, typowo kobiecym krągłościom przypisując negatywne cechy. Młodym dziewczynom nieustannie sugeruje się, że mężczyźni wolą chudzielce a nadmiar ciała jest nieatrakcyjny, wręcz odrażający. Kobiety rozwijają szkodliwe i trwałe zaburzenia w ocenie własne otyłości.
Brak wewnętrznego poczucie bezpieczeństwa oraz poczucia własnej wartości, na które najbardziej narażone są nastolatki, bez wąpienia pozwoliłyby się oprzeć wpływom mediów. Zaburzenia odżywiania występują bardzo często w obrębie rodzin, co może wskazywać na dziedziczenie genetyczne.
Zaburzenia poznawcze - nieprawidłowy sposób myślenia i przetwarzania informacji. Dla chorych charakterystyczne jest myślenie dychotomiczne - wszystko albo nic -bez normalnego stopniowania. Wszystkie obiekty swojej uwagi postrzegają jako dobre albo zle, piękne lub brzydkie, grzeszne lub wzniosłe, grube lub chude i tak dalej.
Predyspozycje osobowościowe.
Lęk przed dorosłością.
Głęboka i ambiwalentna walka z rodzicami o autonomię i odrębną tożsamość.
Leczenie
Leczenie często powinno rozpoczynać się od hospitalizacji, by oddalić bezpośrednie zagrożenie życia. Pozwala ona na ustabilizowanie stanu chorej oraz zwiększenia szans na trwały powrót do zdrowia. Ostateczny sukces zależy jednak od tego, czy pacjentka chce wyzdrowieć. W leczeniu należy uwzględnić terapię rodzin.
Indywidualna terapia w przypadku zaburzenia odżywiania ma na celu modyfikację i usunięcie czynników psychologicznych leżących u podłoża choroby oraz utrwalić efekty leczenia i pomóc przejąć kontrolę nad jedzeniem. Taka terapia trwa niezykle długo, niekiedy musi być wspierana leczeniem farmakologicznym za pomocą antydepresantów.
Behawioralny aspekt terapii koncentruje się na znormalizowaniu wzorców odżywiania -przerwaniu przejadania się i przeczyszczania oraz nauce regularnego spożywania normalnych ilości pokarmu.
Statystyki
W ostatnich latach rośnie liczba zaburzeń odżywiania. W populacji młodych dziewcząt wskaźnik zachorowania na anoreksję wynosi 0,5 %-1 % , na bulimię 1-3% .
Chcesz być na bieżąco z wydarzeniami i newsami psychologicznymi?
Zapisz się do newslettera!
Serwis na swoich stronach www wykorzystuje m.in. pliki cookies w celu zapewnienia Ci maksymalnego komfortu podczas przeglądania serwisu i korzystania z usług. Jeśli kontynuujesz przeglądanie naszej strony bez zmiany ustawień przeglądarki, przyjmujemy, że wyrażasz zgodę na użycie tych plików. Jednak zawsze możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu.
Dowiedź się więcej