Czy kiedykolwiek przejadałeś się dlatego, że byłeś pogrążony w depresji, czułeś się nieadekwatny lub zażenowany?
Czy jesteś perfekcjonistą mającym trudności z wyrażaniem i urzeczywistnianiem swoich uczuć, któremu jedzenie służy do odreagowywania frustracji?
Jeśli tak, może łączysz silne emocje z jedzeniem - swoją niezdolność do efektywnego okazywania uczuć przekształcasz w objadanie się. Jest to problem, którego często doświadczają osoby uzależnione od jedzenia.
Zazwyczaj, pod wpływem stresu lub innych silnych emocji negatywnych, ludzie mają tendencję do utraty apetytu. Ci, którzy jedzą emocjonalnie, wręcz odwrotnie, odczuwają wówczas zwiększone łaknienie i niezdolność do ograniczania konsumpcji, co jest związane z ich stanem fizycznym. Emocjonalne jedzenia niekoniecznie wiąże się z niepohamowanym apetytem, raczej oznacza jedzenie związane z doświadczaniem poszczególnych uczuć.
Naukowcy odkryli niedawno, że uczestnicy pochłaniali duże ilości jedzenia, gdy aktualnie doświadczali gniewu, lęku lub depresji. Emocjonalne jedzenie było ważnym czynnikiem dla cierpiących na ograniczający typ zaburzeń odżywiania (jak anoreksja). Emocjonalne jedzenie zdarzało się często tym, którzy rozpaczliwie pragnęli być bardzo szczupli, ale wciąż mieli tendencję do jedzenia kierowanego emocjami.
Emocjonalne jedzenie prowadzi do konsumpcji bez rzeczywistego uczucia głodu, po to, aby zaspokoić inne potrzeby. Ci, którzy jedzą w taki sposób, potrzebują pomocy przy określeniu, jakie zachowania są zdrowe i jak pracować nad materią umysłu.
Chociaż większość dotkniętych tym zaburzeniem ludzi je w odpowiedzi na negatywne emocje, niektórzy donoszą o jedzeniu również pod wpływem pozytywnych uczuć. Również narkomani, w nieświadomym wysiłku, żeby podnieść mózgowy poziom serotoniny i dopaminy, często odkrywają, że pączki, ciasta, lody, napoje i inne produkty spożywcze zawierające cukier mogą zmniejszyć objawy odstawienia, co powoduje, że wiele osób wybiera jedzenie w nadziei zwalczenia tych silnych emocji.
Ten sam wzór jedzenia może się zdarzyć również komuś nieuzależnionemu, a świadomość problemu jest pierwszym krokiem do wyzdrowienia.
Źródło: Adi Jaffe, "All About Addiction"
