Badania oparte na obrazowaniu mózgu wykazały neurologiczne podłoże romantycznej miłości „na całe życie”. Wyniki świadczą o tym, że mózgi ludzi, którzy są nadal głęboko w sobie zakochani, pomimo upływu wielu lat małżeństwa, reagują na widok partnerów podobne do mózgów ludzi, którzy zakochali się przed kilkoma miesiącami.
Rezonans magnetyczny
Naukowcy posłużyli się techniką funkcjonalnego rezonansu magnetycznego, aby zeskanować mózgi dziesięciu kobiet i siedmiu mężczyzn, którzy twierdzili, że nadal darzą intensywnym uczuciem swoich małżonków, po upływie średnio 21 lat małżeństwa. Podczas wykonywania rezonansu, uczestnikom pokazywano fotografie ich współmałżonków oraz innych osób. Naukowcy wcześniej przeprowadzili podobne badania z udziałem dziesięciu kobiet i siedmiu mężczyzn, którzy zakochali się w sobie średnio siedem miesięcy przed eksperymentem.
Wyniki badań
Dla ludzi tkwiących zarówno w długoterminowych, jak i nowych związkach, oglądanie fotografii ukochanych osób stymulowało aktywność bogatych w dopaminę obszarów mózgu, które są związane z motywacją do otrzymania nagrody u ssaków, jak jądro ogoniaste i skorupa oraz w prawym obszarze brzusznym nakrywki, części mózgu pobudzanej przez zażywanie narkotyków.
Jednakże, tylko u osób żyjących w długotrwałych związkach wykryto aktywność mózgu w regionach bogatych w serotoninę, jak środkowa i grzbietowa część jąder szwu, co pozostaje spójne z danymi uzyskanymi w badaniach na zwierzętach, które zidentyfikowały te obwody jako odpowiedzialne za tworzenie się więzi monogamicznych par, lub, bardziej ogólnie, przynależność społeczną. Ponadto, osoby pozostające w długotrwałych związkach wykazywały aktywność obszarów mózgu związanych z uczuciem spokoju i tłumieniem bólu, natomiast osoby pozostające w krótkich stażem relacjach w obszarach odpowiedzialnych za obsesyjne myślenie i intensywną koncentrację.
Wnioski
"Uzyskane wyniki sugerują, że ci, którzy doświadczają długotrwałej romantycznej miłości nadal pragną jedności z małżonkiem i pozostają bardzo zmotywowani do utrzymania, wzmocnienia i ochrony swojej relacji - podobnie jak osoby będące we wczesnym stadium intensywnej miłości romantycznej. Małżonkowie nadal stanowią dla nich źródło nagrody i dobrego samopoczucia", powiedziała Helen Fisher, PhD, z Rutgers University, który prowadził badania.
Możemy zatem stwierdzić, że grupa osób pozostających w wieloletnich relacjach miłosnych, wykazuje aktywność mózgowych systemów powiązanych zarówno z wczesną atrakcyjnością partnera, jak i stabilnym przywiązaniem, których stymulacja jest ważna dla zachowań rodzicielskich oraz ustanowienia i utrzymywania więzi w parze.
Źródło: Society for Neuroscience