Szybki przegląd. Podwzgórze w naszych mózgach wydziela CRH, hormon, który mówi przysadce, aby wydzieliła ACTH, który następnie przemieszcza się przez krew w dół, do nadnerczy (są one usytuowane nad nerkami). Wtedy stymulowane przez ACTH nadnercza wydzielają adrenalinę i kortyzol. Bum! Jesteś gotowy do walki, lub ucieczki, lub innego działania, podniecony hormonami stresu.
Ostatecznie, kortyzol sam może powiedzieć hipokampowi, żeby powiedział podwzgórzu, że ma się uspokoić - zaprzestać produkcji CRH, i cykl się zamyka. Tak przypuszczalnie to działa. W depresji, lęku i otyłości ten cykl jest uszkodzony. Kortyzol pozostaje na wysokim poziomie. Mózg i nadnercza próbują to zrekompensować poprzez obniżenie działania niektórych receptorów, ale wydaje się, że to nie działa, przynajmniej na dłuższą metę.
Jeśli masz rozregulowany system hormonalny, wszystkie jego elementy wydają się odmawiać posłuszeństwa w tym samym czasie. Dotychczas wprowadzałam tylko pierwszoplanowych aktorów – samą oś HPA - bohaterów drugoplanowych jest wielu – ustalają i regulują sen, apetyt i samopoczucie. Niektórzy z uczestników tego przedstawienia będą Ci znani – między innymi leptyna, oreksyna i serotonina.
Porozmawiajmy o aktorach drugoplanowych bardziej szczegółowo, zaczynając od ogólnej anegdoty o układzie hormonalnym: choroba Cushinga powstaje, kiedy nadnercza produkują za dużo kortyzolu. Objawami choroby Cushinga są przyrost masy ciała, zaburzenia snu, nadciśnienie tętnicze, insulinooporność, depresja (nawet psychoza) - zaś obniżenie nastroju jest często pierwszym objawem choroby. Usunięcie nowotworu nadnerczy produkującego kortyzol lub pododanie leków hamujących działanie nadnerczy łagodzi wszystkie objawy, w tym stan depresyjny. Po prostu podanie komuś kortyzolu (lubglikokortykosteroidów) spowoduje takie same objawy - usunięcie nadmiaru kortyzolu uśmierzy objawy.
Podwyższony poziom CRH stwierdzono w mózgach samobójców, w płynie mózgowo-rdzeniowym żyjących ludzi z depresją, zaś ludzie cierpiący na wielką depresją wydaje się mieć zwiększoną reakcję (wzrost produkcji ACTH i kortyzolu) w odpowiedzi na stymulację CRH w teście hamowania deksametazonu,w porównaniu do osób bez wielkiej depresji. Co ciekawe, członkowie rodzin osób z depresją wielką wykazują podobny wzrost hormonalnej aktywacji.
Osoby depresyjne objadające się dla poprawy nastroju rzeczywiście mają niższy poziom mózgowo-rdzeniowego CRH - co sugeruje, że "jedzenie wprawiające w dobry nastrój" jakoś łagodzi dziką bestię osi HPA, lecz prowadzi do otyłości.
Skuteczne leczenie przeciwdepresyjne wydaje się rozwiązywać omawiane zaburzenia hormonalne u ludzi (te, które łatwo zbadać).i zaburzenia mózgu u szczurów. U szczurów, podawanie leków przeciwdepresyjnych wydaje się obniżać ekspresję genu CRH zarówno u zestresowanych szczurów i u szczurów, które po prostu odpoczywają i leniuchują (do czasu, gdy ich mózgi zbadano pod mikroskopem). To odkrycie może sugerować, że leki przeciwdepresyjne mają zdolność, żeby bezpośrednio wpływać na oś hormonalną, zmniejszając reakcję na stres.
Nowsze badania osób z różnymi rodzajami genu receptora CRH wydają się wskazywać zróżnicowaną odpowiedź na leczenie przeciwdepresyjne - dla niektórych ludzi będzie ono dobre, na innych, z innym genem receptora CRH, przeciwdepresanty nie będą działać. (W Przewidywalnej Przyszłości, stworzonej przez Wielką Farmację i Wielką Medycynę , gdy pojawisz się w moim gabinecie z objawami zaburzeń depresyjnych i lękowych, wyślę Cię na badania genetyczne, a kiedy otrzymam wyniki, będę mógła wybrać sposób leczenia pasujący do Twojego profilu genetycznego.Ostatecznie lekarze raczej nie będą potrzebni – co by nie mówić, jesteśmy dość drodzy - po prostu wypełnisz quiz depresji na stronie firmy ubezpieczeniowej, a następnie centrum przetwarzania danych genetycznych dopasuje odpowiednie pigułki. Może jestem zbyt postindustrialna. Albo może po prostu widzę, co dzieje się w radosnym i pracowitych umysłach przedsiębiorców w zakresie opieki zdrowotnej. Broń Boże, żebyśmy zdrowo się odżywiali, uprawiali sport i mieli przyjaciół!).
Pewnie słyszeliście o leptynie, to hormon, który reguluje apetyt. Na ogół, im wyższa leptyna, tym bardziej powinien być zahamowany apetyt. Otyli ludzie zazwyczaj mają wysoki poziom leptyny, co jednak pokazuje, że podstawowy mechanizm regulacji jest uszkodzony w rozwoju otyłości. Leptyna ma tendencję do dobowych wahań - wzrost leptyny wieczorem jest normalny, ale w przypadku otyłości wzrost ten nie następuje (w wyniku nocnego podjadania?). Ponadto leptyna ma zdolność do hamowania produkcji kortyzolu w nadnerczach, ale z jakiegoś powodu w otyłości to hamowanie nie działa zbyt dobrze. Istnieją przypadki niedoboru leptyny, które kończą się otyłością – chorzy mają tendencję do otyłości, lęk i depresję, a samo podawanie leptyny wydaje się rozwiązać wszystkie te problemy.
Oreksyna jest substancją chemiczną mózgu, która pobudza apetyt. Ona wiąże się także z zaburzeniami snu (najsłynniejszym jest narkolepsja). W depresji, neurony oreksyny wydają się być mniej liczne (być może jest to jedną z przyczyn utraty wagi w depresji w Kraju Oleju Roślinnego, podczas gdy my, popadając w depresję, przybieramy na wadze).
Oreksyna wydaje się aktywować katecholaminy (np. noradrenalinę i dopaminę) i nasz wewnętrzny system konopi (tak, chemikalia robimy w naszych mózgach, które przypominają aktywny składnik marihuany ). Serotonina zdaje się mówić oreksynie, żeby uspokoiła to.
Leki, które aktywują system -patrz serotonina (jak phenterminei czy niedawno wycofana meridia) są stosowane jako leki zmniejszające apetyt do leczenia otyłości. Leki , ktore blokują serotoninę powodują zwiększenie masy ciała.
SSRI (które rzekomo zwiększają ilość serotoniny zalegającej w synapsach) są stosowane w leczeniu bulimii i często prowadzą do utraty wagi. (I tak, leki przeciwdepresyjne, często powodują również przyrost masy ciała – dzieje się tak prawdopodobnie ze względu na antyhistaminowy efekt tych środków raczej, niż bezpośredni wpływ serotoniny) .
I ostatnie, ale nie najmniej ważne, IL-6. IL-6 jest zapalną cytokiną, której poziom jest podwyższony w otyłości i depresji. Ten mały stworek znajduje się w obfitości w komórkach tłuszczowych, co sugeruje, że może mieć związek z metabolizmem. IL-6 powinno być niskie w ciągu dnia – u osób w depresji jej poziomy są szczególnie wysokie w ciągu dnia, nawet w przypadku osób, które nie mają jeszcze wyraźnych problemów z oszalałą osią HPA. IL-6 jest aktywatorem układu odpornościowego - infekcja – to wspólny mianownik dla depresji, lęku i syndromu metabolicznego.
Dobrze. Sprytne! Wszyscy ci bohaterowie grają podobne role w depresji, lęku i otyłości, a te stany są powszechnie spotykane razem. Ale jednocześnie są chude depresyjne osoby jak i radosne osoby z nadwagą.
Całkiem podobnie jak w przypadku otyłych bez cukrzycy oraz smukłych z cukrzycą typu II. Przegląd prasy, która omawia pobieżnie te stany, wskazuje na tendencję do wyjaśniania tych różnic "..! Jecz jet to skomplikowane.Trwają dalsze badania. Genetyka! Wielkie studia genetyczne! Odpowiedzi są na wyciągnięcie ręki!"
Więc kończę na dziś ... to skomplikowane. Nie stresuj się! Chroń swoją oś HPA dobrym jedzeniem, przyjaciółmi i relaksem. Depresja i lęk są tak samo prawdziwe, jak otyłość, po prostu nie są tak widoczne.