Alkoholizm-jest psychicznym oraz fizycznym uzależnieniem od alkoholu etylowego, czyli środka spowalniającego funkcjonowanie systemu nerwowego. W małych dawkach alkohol przynosi odprężenie, pozwala przełamać nieśmiałość, sprawia, że czujemy się elokwentni, zabawni, błyskotliwi. W większych uwalnia agresywne impulsy, pozbawia zahamowań, usypia części mózgu odpowiedzialne za zachowania wyższego rzędu, typowo ludzkie. W maksymalnych paraliżuje ośrodki nerwowe powodując śmierć.  

Alkoholizm jest chorobą chroniczną, postępującą i śmiertelną. Długotrwałe nadużywanie prowadzi do chorób nie tylko fizycznych (marskość wątroby), lecz i psychicznych (zespół amnestetyczny Korsakova).  

Objawy odstawienne obejmują drgawki, nadciśnienie tętnicze, tachykardię, nudności, wymioty, spadek temperatury ciała, biegunkę, bezsenność, rozszerzenie źrenic, wysuszenie śluzówek, wzmożoną potliwość, zaburzenia snu, rozchwiany nastrój, lęk.  

Alkoholizm to także poważny problem społeczny, dotykający rodziny, najbliższych i sąsiadów osób uzależnionych. Statystyki są druzgoczące, zaburzenia życia rodzinnego, problemy w kontaktach z ludźmi oraz problemy finansowe dotykają 90% alkoholików. Przemoc wobec bliskich i problemy  stosuje około 50% uzależnionych.  

Wyróżnia się cztery stadia choroby alkoholowej.

Faza wstępna, zwana piciem towarzyskim, trwa od kilku miesięcy do kilku lat. Człowiek odkrywa wówczas, że spożywanie alkoholu dostarcza przyjemnych doznań, łagodzi przykre stany emocjonalne, pozwala przełamać barierę nieśmiałości. Sięga po trunek przy okazji przyjęć, spotkań integracyjnych, imprez okolicznościowych.

Faza ostrzegawcza zaczyna się w momencie osiągnięcia stanu upojenia, w którym pojawiają się luki pamięciowe, „białe plamy”, czyli palimpsety. Myśli i zachowania człowieka koncentracją się wokół na picia, szukania okazji, pretekstów, wymówek. Konsumpcja alkoholu staje się  łapczywa, odbywa się po kryjomu, w samotności, „do lustra”.

Faza krytyczna oznacza  utratę kontroli nad nałogiem. Życie uzależnionego jest zdominowane przez  głód alkoholowy, który trudno zaspokoić z powodu rosnącej tolerancji. Rozkwitają racjonalizacje, samooszukiwanie, wypieranie problemu, postawy i urojenia wielkościowe. Spada libido, pojawia się zazdrość alkoholowa oraz przemoc. Następuje zawężenie repertuaru zachowań związanych z piciem alkoholu do sztywnych wzorców.  

Faza przewlekła charakteryzuje się wystąpieniem wielodniowych ciągów. Następuje rozpad osobowości, zanik wartości,  psychozy alkoholowe. Uzależnieni piją nawet środki niespożywcze zawierające alkohol. Tolerancja spada poniżej wstępnego poziomu, objawy zatrucia mogą występować już po niewielkiej dawce. Pęka system racjonalizacji, co potencjalnie może  ułatwiać podjęcie leczenia, choć fizyczne i psychiczne spustoszenia organizmu sięgnęły już bardzo głęboko. Pamiętajmy, że zatrzymanie choroby alkoholowej może nastąpić na dowolnym etapie, w każdej fazie.  

Opisane powyżej stadia dotyczą głównie tak zwanego alkoholizmu typu gamma, choć istnieją również inne oblicza choroby alkoholowej.  

Alkoholizm typu Alfa to uzależnienie od alkoholu oparte przede wszystkim na czynnikach psychologicznych. Występuje u osób podatnych na frustrację lub nie potrafiących radzić sobie skutecznie z napięciem i stresem, nieśmiałych, wycofanych, samotnych. Używają one alkoholu jako leku na brak odwagi, na ponurą  rzeczywistość, na cierpienia egzystencjalne.

Alkoholizm typu Beta polega na społecznym, środowiskowym uzależnieniu od alkoholu. Konsumpcja następuje pod wpływem sytuacji towarzyskich, zwyczajów i norm obowiązujących w danej grupie. Alkoholik pije, bo większość jego znajomych też tak robi. Zjawisko charakterystyczne dla małych, hermetycznie zamkniętych środowisk.

Alkoholizm typu Delta występuje najczęściej w kręgach kulturowych, gdzie ludzie piją w sposób ciągły niskoprocentowe trunki. Alkoholik potrafi kontrolować ilość wypijanego alkoholu, ale przy próbie odstawienia pojawia się zespół abstynencyjny. Szkody zdrowotne, psychologiczne i społeczne postępują  powoli, acz nieuchronnie.

Alkoholizm typu Epsilon  jest  formą upijania się okresowego. Człowiek potrafi  powstrzymywać się od picia nawet przez kilka miesięcy, po czym zaczyna pić bardzo intensywnie, aż do momentu całkowitej utraty przytomności.